ԳՐԱԲԱՐԸ ԿԻԼԻԿԻԱ ԵՐԳԻՆ ՄԷՋ

[yenovk]

Չստկած ոսպի պէս է՝ ակռադ քարի մը դէմ կ'առնէ մէկէն ի մէկ։ Պիտի տոկա՞յ արդեօք։

Տասը կատարողներէն ինը սխալ կ'երգեն։ Կսկծալի՜ է պարզապէս։

Նահապետ Ռուսինեան նորարարը որ վերակազմել կը ծրագրէր ամէն բան՝ նոր լեզուին քերականութենէն մինչեւ օրացոյցը, գրաբարեան ձեւերը ըստ բախտի կը ցանէ աշխարհաբարի մէջ։ Իր օրերուն անսովոր երեւոյթ մը չէր, սակայն Կիլիկիա երգն ամէն չափանիշ կը խորտակէ։

Քննենք յանկերգը.

Ցանկամ տեսնել զիմ Կիլիկիա,
Աշխարհ որ ինձ ետուր արեւ

Ցանկամ, այսինքն՝ կը փափաքիմ, կ'ուզեմ տեսնել (ի՞նչ կամ զի՞նչ) զԿիլիկիա, զիմ Կիլիկիա, իմ Կիլիկիաս։ Տեսնել բայը ներգործական է, ուղիղ խնդիր կ'առնէ, որ հին լեզուին մէջ զ նախդիրով հանդէս կու գայ յաճախ։ Տեսնել զի՞նչ. զիմ Կիլիկիա։

Վերջին տունին յանկերգին խօսքը կը փոխուի.

Երթամ ննջել յիմ Կիլիկիա,
Աշխարհ որ ինձ ետուր արեւ

Երթամ հանգչելու (ո՞ւր)՝ իմ Կիլիկիոյ մէ՛ջ։ Կիլիկիոյ մէջ = ի Կիլիկիա, ի Կապադովկիա, ի Վան, ի Սեբաստիա։ Եթէ անունը ձայնաւորով կը սկսի, ի նախդիրը յ-ի կը փոխուի.
Երթամ ննջեմ յԵդեսիա, յԱմասիա, յԱշտիշատ։ Երթամ ննջեմ յիմ Կիլիկիա, այսինքն՝ իմ Կիլիկիոյ մէ՛ջ։

Ննջել բայը չէզոք է, ներգործական չէ (Զաքարեան Զաւէն, բարի՛ կեցիր) եւ ուղիղ խնդիր չ'առներ։
Կրցա՞յ հասկցնել։ Երթամ ննջեմ յի՛մ Կիլիկիա, ոչ թէ՝ զիմ։ Յիմ-ը հիմ բառին պէս կ'արտասանուի։

Մտիկ ըրէ Լուսինէ Զաքարեանի. անսխալ կ'երգէ. Երթամ ննջեմ յի՛մ Կիլիկիա։

Հիմա դառնանք աշխարհ որ ինձ ետուր արեւ խօսքին։ Ետուրը տուիր ըսել է։ Տուի=ետու, տուիր=ետուր, տուաւ=ետ։ Ռուսինեան Կիլիկիոյ դիմելով կ'ըսէ. դուն, որ ինծի կեանք տուիր։